Willy Sommers

Eind jaren 60 richt Willy De Gieter met een paar vrienden enkele rockgroepjes op, waaronder Vierkantswortel 25 en The Sons Of Abraham. Al snel liet hij het rockgenre achter zich en werd in 1968 leadzanger van The Yeats, een populaire coverband in het Pajottenland. Wanneer The Yeats op kerstavond 1970 in Halle het voorprogramma mogen spelen van The Pebbles, wordt Willy opgemerkt door muziekproducer Roland Verlooven die toevallig in het publiek staat. Verlooven is op dat moment in opdracht van zijn baas Roger Meylemans van de Britse platenfirma Vogue Records op zoek naar een nieuw Vlaams tieneridool in de stijl van David Cassidy en Donny Osmond in de VS. Verlooven gelooft in het muzikale talent van Willy en nodigt hem nog de zelfde avond uit voor een auditie in Brussel. Na een geslaagde stemtest krijgt De Gieter van Verlooven meteen de kans om zijn eerste solo-single Het is weer morgen op te nemen.^[1] De in maart 1971 door De Gieter uitgebrachte single, die voortaan onder zijn artiestennaam 'Willy Sommers' door het leven gaat, wordt door de verzamelde muziekpers beoordeeld als een verfrissend muzikaal geluid en zorgt dankzij de ruime airplay voor een groeiende schare enthousiaste fans.

Willy Sommers, artiestennaam van Willy Jeanne Jean De Gieter (Ukkel, 9 augustus 1952), is een Vlaamse zanger en televisiepresentator.

Bron: wikipedia

 

Liedjes van Luc De Vos

 

De Vos werd geboren in Gent^[1] en bracht zijn jeugd door in Wippelgem (gemeente Evergem) in een CVP-gezin als jongste van zeven kinderen. Op zesjarige leeftijd werd hij - net als zijn broers - lid van Chiro Wippelgem, maar zijn Chirocarrière stopte toen die groep in 1976 ontbonden werd. Hij wist op zijn tiende al dat hij popmuzikant wilde worden. Hij studeerde Latijn-Grieks op het Sint-Lievenscollege te Gent.

De Vos maakte met Gorki elf albums. Hij werkte ook mee aan de Engelstalige band Automatic Buffalo, samen met Axl Peleman, Reinaert D'Haene en Matthias van der Hallen. Daarnaast schreef hij columns voor de radiozender Studio Brussel en het Gentse stadsmagazine Zone 09/.

Hij schreef acht boeken. Het eerste, De verworpenen, heeft slechts één uitgave gekend. Het is een bundeling van columns. Het tweede, derde en vierde (Het Woord Bij De Daad, De Rest Is Geschiedenis, en De Volksmacht) zijn (voornamelijk fictieve) autobiografieën, zijn vijfde is een echte roman geworden en heet De Laatste Mammoet. Zijn laatste boek voor zijn dood werd de roman 'Paddenkoppenland'. Hij schreef voor het eerder vermelde stadsmagazine ook een aantal scenario's voor korte stripverhalen (samen met Lectrr).

In april 2017 verscheen de biografie VOS, geschreven door Leon Verdonschot.

De Vos was getrouwd en had een zoon.

De Vos maakte met Gorki elf albums. Hij werkte ook mee aan de Engelstalige band Automatic Buffalo, samen met Axl Peleman, Reinaert D'Haene en Matthias van der Hallen. Daarnaast schreef hij columns voor de radiozender Studio Brussel en het Gentse stadsmagazine Zone 09/.

Hij schreef acht boeken. Het eerste, De verworpenen, heeft slechts één uitgave gekend. Het is een bundeling van columns. Het tweede, derde en vierde (Het Woord Bij De Daad, De Rest Is Geschiedenis, en De Volksmacht) zijn (voornamelijk fictieve) autobiografieën, zijn vijfde is een echte roman geworden en heet De Laatste Mammoet. Zijn laatste boek voor zijn dood werd de roman 'Paddenkoppenland'. Hij schreef voor het eerder vermelde stadsmagazine ook een aantal scenario's voor korte stripverhalen (samen met Lectrr).

In april 2017 verscheen de biografie VOS, geschreven door Leon Verdonschot.

De Vos overleed onverwacht op 52-jarige leeftijd op 29 november 2014, op de 14e verjaardag van zijn zoon, in het Gentse appartement dat hij als werkplaats gebruikte.^[3][4][5] Uit de autopsie bleek dat hij overleden is ten gevolge van een acuut orgaanfalen.^[6] De Vos werd op 6 december begraven op Campo Santo in Sint-Amandsberg.^[7][8]

Luc werd bij de Music Industry Awards van 2014 postuum geëerd met de carrièreprijs "Lifetime achievement award".

Mijn liefde is diep zo DIEP , van Get Ready .

 

Get Ready! werd gevormd in 1995 en bracht in 1996 haar eerste single Diep (zo diep) uit. Deze behaalde goud. Hun drie volgende singles Laat, Vuur en Wachten op jou (een bewerking van Right Here Waiting van Richard Marx) haalden ook de Top 3. Oorspronkelijk was er ook een vijfde jongen, Roberto, bij betrokken, maar hij haakte uiteindelijk af. In de zomer van 1996 won de groep de prijs voor "beste debuut". Niet veel later was hun eerste full-cd een feit.

Get Ready! begon in 1997 met een nummer 1-hit Dromen. In de zomer bracht de groep Marjolijn uit. Het werd hun bestverkochte single ooit, maar Marjolijn kwam niet op de nummer 1-positie (nummer 7). Diezelfde zomer werden ze gevraagd als voorprogramma voor Michael Jackson in Oostende. In september bracht Get Ready! samen met Liliane Saint-Pierre de single Geef Me Tijd uit. Deze single werd opnieuw nummer 1 in België. Op 11 november gaf de groep een concert in Vorst Nationaal. Het afsluitende nummer van het concert was Samen, dat inmiddels op nummer 8 stond, en bovendien doorstootte naar de eerste plaats. Hun tweede album "Go for it" werd uitgebracht.

In 1998 bracht Get Ready! zijn eerste strip uit, De Geheimzinnige Fan. Er werden meer dan 40.000 exemplaren van verkocht. Er verschenen in totaal vier strips en bijbehorende poppen. Get Ready! nam in het begin van het jaar de single Requiem 1998 op, samen met het koor Fine Fleur. Daarop volgen de singles Happy end en Eigen zin, beide goed voor nummer 1. Deze laatste single was de voorloper van het derde album Apollo. Het concert van 1997 werd in 1998 tweemaal overgedaan in de Ancienne Belgique te Brussel. Zeemeermin werd de voorlopig laatste single van de groep.

De band spande met succes een rechtszaak aan tegen het Belgische holebitijdschrift ZiZo-magazine, dat geschreven had dat de leden van Get Ready! homoseksueel waren. Later maakten verschillende leden bekend toch homoseksueel te zijn.

Nadat Get Ready! een paar Engelstalige liedjes had opgenomen (I still luv u en A girl like you), verscheen in 1999 hun eerste Engelstalige volledige cd The Mission. Deze werd in Londen opgenomen door Phil Harding. Ook Skin connection en Silent like the rain werden van deze cd uitgebracht. De band ging op tournee in Zuidoost-Azië en Zuid-Amerika, waar Una vez mas, Halfway there en Everytime I think of you hits werden. In 2000 bracht Get Ready! de single Ga Door uit. Dit lied stond ook op hun verzamel-cd met muzikale hoogtepunten O Ja, Ga Door. Eind 2000 ging Get Ready! uit elkaar en zowel Samijn als De Gendt probeerden het solo.

Welkom bij Radio Expres

Radio Expres was in de jaren ‘80 en ‘90 één van de meest toonaangevende radiostations van Vlaanderen. Het station werd opgericht door Jan Merckx (weekblad TV Ekspres, VTM) en Louis De Vries (ex-manager van ondermeer The Pebbles en van voetbalclub FC Antwerp).

Radio Expres was een echte stadsradio boordevol Antwerps nieuws en lokale items. Er was filmnieuws (in samenwerking met het Rex concern en Kinepolis), elke zondag een sportprogramma met live verslagen van voetbal, basket, atletiek en het in Antwerpen erg populaire korfbal), een kinderprogramma; er werden film- en theaterpremières georganiseerd.

Er werd ook veel aandacht besteed aan muziek uit Antwerpen; artiesten waren vriend aan huis.Door de unieke uitzendlocatie (de winkelgalerij in de Boerentoren) kon iedereen er makkelijk even binnen lopen met zijn of haar vragen. De band met de luisteraar was erg intens.Het station bracht in samenwerking met Gazet Van Antwerpen als eerste radio uitgebreide nieuwsuitzendingen en was betrokken bij het stadsleven via tal van verenigingen, organisaties en evenementen.

Er werd een zomertoer langs Antwerpse braderijen georganiseerd, er werd live uitgezonden vanop sportevenementen (Beker Ludo Coeck, jeugdtornooi Muguet Beerschot, Fietseling,…), vanop de Flandria of, omgeven door Antwerpse praatgasten, gewoon vanop een Antwerps terras. Radio Expres werkte ook actief mee aan acties zoals Levenslijn. Radio Expres ondersteunde tal van lokale organisaties met promotie of met live uitzendingen.

Onder de vele medewerkers zaten bekende mensen als Anton Peters (Antwerpenaar en acteur), Paul Graf (kok), Alex Van Haecke (acteur en auteur), Anton Peters (acteur), Manuela Van Werde (actrice, politica), Geert Noels (econoom), Erwin Van den Sande (eindredacteur Sporza), Sven De Ridder (acteur), Patrick Onzia (acteur, zanger), Gunther Levi (Romeo en acteur), Barbara Dex (zangeres), Bob De Richter en Georges Küster (weermannen), Jos Baudewijn (ex-BRT 2 coryfee), Louis De Lentdecker (journalist), Laurent Wery (DJ).

Vaste waarden waren ondermeer Hans Hellemans, Marc Dhollander, Michel – Deville – van der Auwera, Els Broekmans, Toos Smet, Ruud Koninckx, Joe Wells, Guy Van Antwerpen, Patrick Van Praet, Willy Wortel, Marc Maes, Pat Van Loon, Wim Somers, Jay Turner, Rob Jenkins en vele anderen…

Na een unieke reünie in maart 2017 (die veel persaandacht kreeg) groeide bij een aantal oud-medewerkers de zin om opnieuw radio te gaan maken. In de nieuwe erkenningsronde kon Radio Expres opnieuw een zendvergunning bemachtigen. In september 2019 was het dan eindelijk zo ver: met een nieuw logo, nieuwe jinglepakket én vanuit een nieuwe studio werd de radio heropgestart.

Radio Expres wil opnieuw zijn unieke zelf zijn: het bruisende Antwerpen vertalen naar de radio. We doen dat met een brede en vrolijke muziekkeuze (van de sixties tot vandaag) en een pak informatie over alles wat er leeft in Antwerpen. Er is regionaal nieuws en in onze ‘Antwerpen Leeft’ programma’s vertellen we je wat er allemaal te gebeuren staat in onze stad. Op zaterdag ontvangen we praatgasten die een link hebben met Antwerpen in onze studio en op zondag belichten we artiesten die in het Antwaarps dialect zingen. Kortom: Radio Expres is weer dé radio van ’t stad! En via deze website nu ook te beluisteren op de parking

 

ARNO

 

Arnaud Charles Ernest Hintjens (Oostende, 21 mei 1949), beter bekend onder zijn artiestennaam Arno, is een Belgische rockzanger, die liedjes vertolkt vooral in het Frans, soms in het Engels, Nederlands en sporadisch ook in het Oostends dialect.

Arno koos aanvankelijk voor het beroep van kok, maar was in zijn jonge jaren vooral geïnteresseerd in muziek. Vooral uit Engeland geïmporteerde bluesplaten inspireerden hem.

Als mondharmonicaspeler werkte hij samen met muzikanten uit de Oostendse rockscene vooraleer hij rond 1970 in zijn eerste "echte" groep belandde, Freckleface, geleid door zanger/bassist Paul Vandecasteele, gitarist Paul Decoutere en drummer Eddy Storm. Arno zong destijds sporadisch en beperkte zich meestal tot solo's op de mondharmonica. Freckleface maakte een plaat met uitgesponnen bluesrocknummers, maar had op het podium meer succes dan in de platenwinkel.

In 1972 gingen Arno en Decoutere verder als duo onder de naam Tjens Couter. De groep wisselde bluesnummers af met uitstapjes richting tango en reggae. Na de debuutplaat "Who Cares" groeide Tjens Couter van een duo naar een kwintet en werd de muzikale koers verlegd naar pubrock. Een tweede album volgde. In 1978 waren Arno en Decoutere te zien in de film Le concert d'un homme seul.

Pas in 1980 kwam de grote doorbraak met de groep T.C. Matic, een groep die aanvankelijk voor 80 procent dezelfde samenstelling had als Tjens Couter. De groep maakte vier albums, ging op tournee door Europa en had een paar hits, waaronder Oh la la la. Ook Que pasa en Putain, putain zijn uitgegroeid tot klassiekers, die steevast deel uitmaken van Arno's liveset.^[bron?] Zes jaar later hield T.C. Matic het voor bekeken.

Bron:  Wikipedia.

Welkom bij K3

 

K3 is van oorsprong een Belgische meidengroep met een Nederlandstalig poprepertoire voornamelijk gericht op een jeugdig publiek. De naam van de groep verwijst naar de eerste letters van de voornamen van de eerste bezetting uit 1998: Karen Damen, Kristel Verbeke en Kathleen Aerts. De muziek wordt geproduceerd door Studio 100 en geschreven door Miguel Wiels, Alain Vande Putte en Peter Gillis.Kathleen Aerts verliet in 2009 de groep en werd na de talentenjacht K2 zoekt K3 opgevolgd door de Nederlandse Josje Huisman. Op 6 november 2015 werden Karen, Kristel en Josje opgevolgd door Klaasje Meijer, Hanne Verbruggen en Marthe De Pillecyn. Op 9 februari 2021 maakte Klaasje bekend dat ze K3 zou gaan verlaten. De opvolger hoeft voor het eerst niet noodzakelijk een meisje te zijn. Dat jaar streden in K2 zoekt K3 kandidaten uit Nederland en Vlaanderen om deze positie. Julia Boschman was de winnares van dat programma en volgde Klaasje op.

Bron : Wikipedia

Lees jij ook de Bode Van Schoten ?

Bode van Schoten sinds meer 

dan 60 jaar een gevestigde 

waarde in de drukkerij- en mediawereld. 

Wij profileren ons als een familiebedrijf 

dat door een persoonlijk 

contact met de klant alert kan 

inspelen op diens specifieke wensen.

Villerslei 50 2900 Schoten
België
Tel: +32 3 685 01 01
Fax: +32 3 658 34 06
E-mail: info@bodevanschoten.be